ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ

Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται πάνω στον κόσμο όχι μέσα σ’ αυτόν. Σαν σβώλοι από όμορφες πέτρες ακουμπάν αλλά είναι χωριστοί. (J. Muir)
Με πληθυσμό 6,790,800,910 δεν είναι παράξενο πως εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν τη μοναξιά; Όχι τελικά δεν είναι καθώς ένα άτομο μπορεί να βρίσκεται μέσα σε πλήθος κόσμου και παρ’όλα αυτά να νιώθει απέραντη μοναξιά , ενώ ένα άλλο μπορεί να κάθεται μόνο του στο σπίτι και να μην το ενοχλεί η έλλειψη ανθρώπων γύρω του. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν πως υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο είμαι μόνος μου και νιώθω μονάχος. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για την επιλογή που κάνει το άτομο να είναι μακριά από ανθρώπους και που άλλωστε αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του .Στη δεύτερη περίπτωση το άτομο αισθάνεται ένα αόριστο αίσθημα έλλειψης ικανοποίησης, ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι υπάρχει ένα μικρό κενό στη ζωή του. Η αίσθηση αυτή μπορεί να αφορά κοινωνική ή συναισθηματική μοναξιά. Η τελευταία αναφέρεται στην απουσία μιας στενής συναισθηματικής σχέσης. Στις μέρες μας παρατηρείται το φαινόμενο οι άνθρωποι να αναπτύσσουν επιφανειακές σχέσεις ,είτε φιλικές είτε ερωτικές, σχέσεις δηλαδή που δεν αφήνουν περιθώρια για ειλικρινές συναισθηματικό δέσιμο και χαρακτηρίζονται από έλλειψη εμπιστοσύνης και καχυποψία. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατον για τον οποιοδήποτε να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες σε όλα τα επίπεδα (κοινωνικό, φιλικό ερωτικό). Καλώς ή κακώς χρειαζόμαστε τους άλλους ανθρώπους , τους έχουμε ανάγκη ,δεν είναι απαραίτητο να περιτριγυριζόμαστε από πλειάδα ατόμων ,καμιά φορά και ένας δύο είναι αρκετοί αρκεί να νιώθουμε ασφαλής μαζί τους ώστε να μπορούμε να μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας και να εκφράσουμε τα βαθύτερα συναισθήματα μας. Η απόκτηση και η διατήρηση τέτοιων σχέσεων όπως όλοι καλά γνωρίζουμε δεν είναι εύκολη υπόθεση ,απαιτούν να τους αφιερώνουμε αρκετό χρόνο καθώς και να είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε κομμάτια από τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι είτε φοβούνται να το κάνουν αυτό είτε το έχουν κάνει έχουν πληγωθεί και φοβούνται να ξαναρισκάρουν. Δεν διαφωνεί κανείς πως τέτοιες αποτυχημένες προσπάθειες είναι ψυχοφθόρες και οι πληγές κλείνουν δύσκολα όμως αν βλέπουμε στους ανθρώπους αυτό που πραγματικά είναι και όχι αυτό που θέλουμε εμείς να δούμε σε αυτούς είναι δύσκολο να κάνουμε λάθος στην επιλογή μας, άλλωστε ένας άνθρωπος που έχει την δυνατότητα να δίνει μέσα από την καρδιά του είναι πάντα ένας κερδισμένος άνθρωπος . Τολμήστε λοιπόν κάπου εκεί έξω στα 6,790,800,910 υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορείτε να αγαπήσετε και μπορεί να σας αγαπήσει, γι’αυτό και μόνο για μια ουσιαστική αγκαλιά γεμάτη αγάπη αξίζει να ζει κανείς.

Πικράκη Ευαγγελία
Ψυχολόγος