7 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλής Πλοήγησης στο Διαδίκτυο

Το Διαδίκτυο έχει χαρακτηριστεί ως το εργαλείο που εκμηδενίζει τις αποστάσεις και παρέχει ανεξάντλητες πηγές γνώσεις και πληροφόρησης. Πέρα όμως από την αδιαμφισβήτητη χρησιμότητα του, όπως καθετί που εμπεριέχει ανθρώπινη χρήση, έχει και αυτό κάποιους κινδύνους, ιδιαίτερα όταν γίνεται χρήση αυτού από παιδιά , που λόγω ηλικίας δεν διαθέτουν την κατάλληλη κρίση προκειμένου να κάνουν σωστή χρήση του μέσου αυτού.
Πιο συγκεκριμένα το παιδί:
· Μπορεί να εθιστεί στην χρήση του Internet με αποτέλεσμα την παραμέληση των κοινωνικών του δραστηριοτήτων, των σχολικών του υποχρεώσεων κ.α.
· Μπορεί να έρθει σε επαφή με αγνώστους που μπορεί να το βλάψουν
· Μπορεί να εκτεθεί σε ακατάλληλο ή προσβλητικό περιεχόμενο
· Μπορεί να επηρεαστεί από έμμεσες διαφημίσεις στο Internet

Παρά τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην χρήση του διαδικτύου, υπάρχουν πράγματα τα οποία μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να προστατευτούμε.
Όπως :
· Όταν γίνεται χρήση του υπολογιστή από παιδιά καλό θα είναι η οθόνη να βρίσκεται σε ορατό σημείο έτσι ώστε να ελέγχουμε τι ακριβώς παρακολουθεί το παιδί
· Να μην δίνουμε προσωπικά στοιχεία και να μην αποκαλύπτουμε λεπτομέρειες της προσωπικής μας ζωής σε άλλους χρήστες
· Να μην αποκαλύπτουμε κωδικούς πρόσβασης
· Να κάνουμε διαχείριση του χρόνου χρήσης του Internet, ειδικά όταν γίνεται από παιδιά, προκειμένου να μην αφήνουμε πίσω άλλες δραστηριότητες
· Να είμαστε επιφυλακτικοί για αυτά που διαβάζουμε στο Internet
· Να μην στέλνουμε υλικό από τον δικό μας υπολογιστή( π.χ. φωτογραφίες, βίντεο)
· Να γίνει αναζήτηση υποστήριξης αν αντιληφθούμε υπερβολική χρήση του διαδικτύου είτε από εμάς τους ίδιους είτε από τα παιδιά μας

Η εξέλιξη της Τεχνολογίας έχει κάνει το Internet ένα εργαλείο το οποίο μπορεί με σωστή χρήση και γνωρίζοντας τους κινδύνους, να προσφέρει απλόχερα γνώσεις, πληροφορίες και διασκέδαση σε κάθε ενδιαφερόμενο.



Βρεττού Γεωργία
Κοινωνική Λειτουργός

Κέντρο Ημέρας Αργοστολίου
Μ.Κ.Ο. «ΑΠΟΣΤΟΛΗ»
Λεωφ. Βεργωτή 18, Αργοστόλι
Τηλ. :26710-27426

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Η ψυχική ασθένεια και ιδίως αυτή που χαρακτηρίζεται ως σοβαρή και χρόνια, έχει δυσμενείς και πολλές φορές αποδιοργανωτικές συνέπειες στον ίδιο τον άρρωστο αλλά παράλληλα και στην οικογένεια, μιας και επηρεάζει όλες τις πτυχές της ψυχοσυναισθηματικής και κοινωνικής ζωής της και αποδιαρθρώνει τις οικογενειακές σχέσεις και την οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Τα τελευταία χρόνια με το κίνημα του αποϊδρυματισμού και την αντιμετώπιση του αρρώστου έξω από το ίδρυμα, στην κοινότητα, η οικογένεια αποτελεί ένα σημαντικό συνεργάτη στην αντιμετώπιση της ψυχικής ασθένειας. Η συμμετοχή της στην θεραπεία, αποκατάσταση και υποστήριξη συμβάλλει καθοριστικά στην πορεία του ασθενή, μιας και αποτελεί το κύριο φυσικό υποστηρικτικό σύστημα για τον άρρωστο και τη βασική πηγή φροντίδας..

Μερικοί τρόποι βοήθειας της οικογένειας προς τον ψυχικά ασθενή είναι οι εξής:
· Αρχικά πρέπει να αποδεχτεί την ψυχική ασθένεια και να συμφιλιωθεί με το βαθμό ανικανότητας που επιβάλλουν τα συμπτώματα της. Όταν αυτή η συμφιλίωση επιτευχθεί, ακόμα και μικρές βελτιώσεις ή μικρές επιτυχίες μπορούν να φέρουν αισιοδοξία και ικανοποίηση. Όλη αυτή η διαδικασία όμως, απαιτεί χρόνο ώστε να συνειδητοποιήσουν αυτό που έχει συμβεί και να το νιώσουν πραγματικά .
· Η γνώση της αρρώστιας βοηθά στην κατανόηση και την αποδοχή. Και αποδοχή δεν σημαίνει παραίτηση από την ελπίδα. Σημαίνει ότι αποφεύγονται οι απογοητεύσεις που προκύπτουν από ανέφικτους στόχους και υπερβολικές ή μη ρεαλιστικές προσδοκίες
· Οι κρίσεις είναι πιο συχνές στην αρχή της ασθένειας, ενώ με την πάροδο του χρόνου αραιώνουν. Παρ’ όλα αυτά, το άτομο θα χρειάζεται να βρίσκεται σε θεραπεία (φαρμακευτική και ψυχοθεραπευτική) σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Είναι πολύ σημαντικό, ο ασθενής να επισκεφθεί έγκαιρα τους ειδικούς και να λαμβάνει τη φαρμακευτική του αγωγή. Όσο περισσότερο καθυστερεί, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν η θεραπεία να αποτύχει, ενώ μειώνονται οι πιθανότητες για μια ικανοποιητική ζωή.
· Μερικές φορές το άτομο της οικογένειας, που φροντίζει τον άρρωστο συγγενή του, προσπαθεί να αναπληρώσει ότι του έχει στερήσει η ασθένεια, με αποτέλεσμα να γίνεται υπερπροστατευτικό. Αυτό όμως είναι καταστροφικό, όχι μόνο για το άτομο που παρέχει τη φροντίδα, αλλά και για τον ασθενή, στον οποίο αυτή η συμπεριφορά μπορεί να προκαλέσει καταπίεση και άγχος. Χρειάζεται μέτρο σε όλα και ένα κατάλληλο επίπεδο ανεξαρτησίας και για τον ίδιο τον ασθενή αλλά και για την οικογένεια.
· Να έρθει σε επαφή με μια ομάδα αυτοβοήθειας για οικογένειες που κάποιο μέλος τους πάσχει από ψυχική ασθένεια, με ψυχοεκπαιδευτικές ομάδες και υποστηρικτικές ομάδες συγγενών.

Πώς μπορεί να βοηθήσει σε περίοδο κρίσης
· Είναι καλό να υπάρχει καθημερινή επαφή με ένα άτομο, που ο ασθενής εμπιστεύεται.
· Αν ο ασθενής μιλάει άσχημα ή συμπεριφέρεται επιθετικά, πρέπει το άτομο που το φροντίζει να έχει υπ’οψιν ότι δεν απευθύνεται πραγματικά σ’αυτόν και δεν υπάρχει λόγος να του κρατάει κακία. Βρίσκεται υπό την επήρεια της ασθένειας.
· Χρειάζεται να γίνει προσπάθεια, ώστε να διασφαλιστεί ένα σταθερό, ήρεμο και ασφαλές περιβάλλον.
· Οι συγκρούσεις ή οι έντονες συζητήσεις δε βοηθούν και πρέπει να αποφεύγονται. Nα επικοινωνεί μαζί του με ήρεμα και απλά λόγια, λέγοντας την αλήθεια και επισημαίνοντας, ότι χρειάζεται βοήθεια.
· Να συζητάει μαζί του πώς θα ήθελε να είναι τα πράγματα, χωρίς να τον επικρίνει ή να του δίνει την αίσθηση ότι του επιβάλλεται τι να κάνει.
· Να μην αρνείται την ύπαρξη των φόβων του ή των παραπόνων του.
· Εάν γίνεται χρήση ουσιών ή αλκοόλ να του εξηγήσει τους κινδύνους, ότι δηλαδή, επιδεινώνουν την κατάστασή του.
· Να προσπαθήσει να του δώσει να καταλάβει την ανάγκη να πάρει τη φαρμακευτική του αγωγή (αν υπάρχει). Να αποφύγει να τον υποχρεώσει να την πάρει ή να του τη δώσει κρυφά, γιατί είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει ο ίδιος ο ασθενής την κατάσταση και ότι μπορεί να κάνει κάτι γι αυτό.
· Να αποφύγει να τον αγγίζει ή να τον κοιτάει στα μάτια, για να μην αισθάνεται κίνδυνο.
· Όλ’ αυτά είναι πιο εύκολα έχοντας, εκ των προτέρων, πάρει πληροφορίες από τον ψυχίατρο, σε σχέση με τη συμπεριφορά που θα πρέπει να έχει για να τον βοηθήσει
· Προτροπή να αποφύγει την οδήγηση
· Να γνωρίζει τα νοσοκομεία που εφημερεύουν.
· Όταν δεν υπάρχει καμία επικοινωνία και ο ασθενής είναι βίαιος, να ζητήσει τη βοήθεια της αστυνομίας. Η αστυνομία θα επέμβει εφόσον υπάρχει εντολή από την εισαγγελική αρχή. Επειδή αυτός ο τρόπος είναι τραυματικός για τον ασθενή, καλό είναι να καταφύγει σ’ αυτόν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ. όταν ο ασθενής χρειάζεται άμεσα βοήθεια και δε συμφωνεί ή όταν είναι βίαιος προς τον εαυτό του ή τους άλλους).
Σίγουρα όλοι μας έχουμε δει ασθενείς παραμελλημένους και μόνους τους αλλά και ασθενείς σε πολύ καλή κατάσταση και αρκετά λειτουργικούς όπου από πίσω κρύβεται μια υποστηρικτική οικογένεια. Γι’αυτό λοιπόν η οικογένεια είναι καλό να είναι συνεργάτης των επαγγελματιών και όχι σιωπηλοί παραστάτες. Να υποστηρίζονται για να γίνουν βοηθοί, συμπαραστάτες,σύμβουλοι, πολίτες ενεργοί και πολύ σεβαστοί.



Μπακαλού Σοφία
Κοινωνική Λειτουργός

( Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Ιατρικά Νέα", Τεύχος 4 )